حدس تلخ خواستگاری

 نه زنگی ، نه حرفی ، نه یادگاری
 تو نکنه رفتی به خواستگاری
 خب ببینم کیه ؟ موهاش بلنده ؟
 توی خیابون بی صدا می خنده ؟
 چشاش چه جوره ؟ روشنه ؟ کشیدس
یقین دارم که شبیه سپیدس
 دساش چی ؟ جنس دستاش از بلوره ؟
تو صورتش یه چیزی مثل نوره ؟
ابروش چی ؟ حتما ابرواش کمونه
اخلاق و رفتارش چی ؟ مهربونه ؟
 چه رنگیه ؟ گندمی یا سفیده ؟
چقدر دوس داری تبت شدیده ؟
 کجا دیدیش ، تو محل کارت
؟
 اون چی ، مثل نو شده بی قرارت ؟
راستی مژش چی ؟ خیلی بر می گرده ؟
 همونه که تو رو دیوونه کرده ؟
راستی موهاش چه رنگیه ؟ طلایی ؟
 یا رنگی مثل رنگ بی وفایی ؟
قدش به قدت می خوره عزیزم ؟
 بردارم اسفند براتون بریزم ؟
 خب عزیزم منو خبر می کردی
 با گریه هام گلویی تر می کردی
 ترسیدی من آه بکشم یا نفرین ؟
 رد شه همون دقیقه مرغ آمین
 من تو رو نفرینت کنم ؟ نمیشه
 هنوز دوست دارم مث همیشه
 تازه اگه دعاها مستجاب بود
 قصه ی ما حالا توی کتاب بود
 خلاصه که یه جمله می نویسم
 با بارون
پلکای سرخ و خیسم
اگه دعاهای منو می خوندن
به جای اون منو پیشت می شوندن
 تا وقتی که کلاغ نره به خونه
این آرزو توی دلم می مونه